مدتی این مثنوی تاخیر شد....
از بابت تاخیر نه چندان طولانی از همه همسنگران حلالیت می طلبم.
-----------------------
و اما بعد...
در اندیشه هایم می گذشت که دنیا چه سخت است. ندایی در درونم زد که سختی در توست! پرسیدم من! گفت آری تو! پرسیدم چگونه؟! فرمود: سختی دنیا و دنیای سخت به دو چیز است:1.نداشتن داشته ها و دوم داشتن نداشته ها! می پرد برق سه فاز از چشم گر بگیری با اعماق وجود معنای سخن را! و چه زیبا خدا می نهد در دل آدمی حکمت ها را. شکرش.
نداشتن داشته ها یعنی قانع نبودن و داشته ها را نداشتن، یعنی چشم بر بستن و نادیدن آنچه از نعمت ها که پروردگار عالمیان به ما ارزانی داشته است. یعنی کور شدن. و داشتن نداشته ها یعنی در حسرت و آرزوی نداشتن ها ماندن تا روز گور. یعنی حرص و یعنی سیری ناپذیری!
این دو را می شود دید در نگاه عابران هنگام عبور از کنار بازارچه ها که چگونه می بارد از نگاههایشان به اجناس دنیا نگرانی ها، دلهره و اضطراب، غم نداشتن و آرزوی داشتن. و چگونه می برد از یادشان خدا را برق تاریک اجناس! گویی باور ندارند روز داوری را!
این ندا تقدیم به آنان که در قلبم هستند و حیفم آمد که باشند در قلبم و ندای قلبم را نشنوند.
یا مولا علی(ع)

آقا سلام؛

وقتی اسم درد دل با شما می آید می لرزد دلم ! که بگویم درد دلم را با آقایی که غریب است و قریب است عالم ویران شود از دل پر درد او. درد دل را با آقایی می خواهم بگویم که بارها و بارها چه دردهایی که خود من بر دل او نهادم

  ...و دلم می لرزد

آری مولایی از نسل نور و از سلاله عصمت که بزرگترین مصیبت های عالم را سالهاست که بر دوش می کشد و خودش می گوید در آن مصیبت عظمی صبح گاهان و شامگاهان برای تو ای حسین می گریم! و چون اشکم تمام گشت خون را ز دیدگان جاری می کنم

و دلم می لرزد... .

 آری درد دل را با سیدی بگویم که ثانیه ها، تک تک، ظلم بی او بودن را نثارش می کنند و مردمانی که تک تک ثانیه ها را وقیحانه و مصمم بی او می خواهند؟! درد دل را با تو بگویم که تنهاترینی؟

سالهاست؟

که غریبی و شاهدی غفلت بنی آدم را از خودت از تو ای مایه هستی؟

!و دلم می لرزد و اینگونه می شود که همه درد دلها را فراموش می کنم و در دلم دردی افروخته می شود که صد بار از شرم، آرزوی مرگ می کند دل

و چه می دانند که آن درد چیست برای عاشق و یا برای آنکس که یک لحظه بیدارش می کنند؟

برای عاشق را عاشق باید بگوید که آن چه درد تلخی است که از شیرینی رهایش نمی کند و صبح و شام که همه می گویند خدایا بده عاشق می گوید خدا ! بگیر! و باز چون پروانه بی پروا از آتش گرفتن می سوزد. و از سوختن پر و
بالش، پرو بال می گیرد و خوش به حال پروانه که با داغی آتش  می گدازد و نمی
گذارد که یادش برود عهد و میثاق روز الست را

.اما درد غافلی که از غفلت، دلش روغن دانی سیاه است که نور در آن گم می شود و صدای منادیان در او بنگ و زبان توبه در او گنگ

.!وه که چه خاموشی و موت حاکم در قلوب سخت است و عذاب الیم

سیدی و مولای دل تاریکم اما با همه سیاهیش به عنایتت به یکباره چشم را فرو می بندد تا از داد و فریاد خود تو را آگاه کند و با همه وجود با خبرت کند از سیاهی ها، فریاد به کمک کشد، که به یکباره می فهمد که تو خود می دانی و تو خود آه کشیده از این همه دردی

... و دلم می لرزد

پس داد و فریاد دل از شرم، در نطفه فرو می نشیند و با سر افکندگی به شما می گوید که فریاد از شماست و می خواهد که دادی بر دل زنگار گرفته و خاموش زنی تا که بیدار شود و که هوشیار شود

از شما باید خواست حس بودن را به هنگام غیبت خورشید که چگونه می شود بود ولی خورشید را ندید . همچو خفاش که سرمست غرور است ز بودن در شب

اما می شود آیا خفاشان را،؟ به شرط طلب با نظر نور پروانه شوند؟

آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیا شود که گوشه چشمی به ما کنند؟

.به امید آن روز که برات پرواز خفاش به کرانه آسمان خورشیدیت صادر شود

 .و چه زیباست آنروز که عشق است

!.و دلم می لرزد... این بار ز شوق

..........می لرزد ز شوق پرواز در نور

بسم الله الرحمن الرحیم

 

 ای راهب کلیسا دیگر مزن به ناقوس/خاموش کن صدارا، نقاره می زند طوس/خاموش کن صدارا، نقاره می زند طوس/آیا مسیح ایران کم داده مرده را جان/جانی دوباره بردار با ما بیا به پابوس/آنجا که خادمینش از روی زائرینش/گرد سفر بگیرند با بال ناز طاووس/خورشید آسمان ها در پیش گنبد او/رنگی ندارد آری چیزی شبیه فانوس/رویای ناتمامم ساعات در حرم بود/باقی عمر اما افسوس بود و کابوس/وقتی رسیدی آنجا در آن حریم زیبا/زانو بزن به پای بیدار خفته در طوس...

دوستان و ستارگان حضرت ماه در کنار حرم با صفای امام رضا علیه السلام به یاد همه شما هستم و اگر قابل باشم دعا گو. از شما خوبان و پاکان نیز التماس دعا دارم یا علی.

مشهد روبه روی باب الجواد علیه السلام

 

عجب ! .... بوی "بهشتی" می آید. از نوجوانی بهشتی که در بهشتی بود گردن اش را افراشته و سرش را سربلند نگاه داشته بود. بنگرید...خوش به حال بهشت... .

بهشتی را سخنانی است زیبا که گزیده ای از آنان را برای دوستان خوبم می آورم. امید که مرا ببخشند از کم کاری های این چند روز ، به زودی انشالله بر خواهم گشت و در میان حرارت خورشید جنگیدنتان آفتاب نور می گیرم. قبل از رفتنم بگذار جمله ای بگویم: امروز اگر ما کمتر از بهشتی شویم به بهشتی انقلاب جفا کرده ایم. پس بهشتی شوید و ما دوزخیان را در بهشتتان پناه دهید.

--------------------------------------

کلام بهشتی:

***سراسر وجود ما، مالامال از عشق و علاقه به هدایت نسل جوان است.***ما باید به این نسل جوان، خلاق با ایمان و سختکوش اعتماد کنیم.***مسلمان آسایش طلب، نمی تواند یک مسلمان متعهد و وظیفه گزار باشد.***یک یک شما باید حسابرس خودتان جامعه تان و حکومتتان باشید.***انسان موجودیست خود ساز و محیط ساز.***ساختن مردان و زنان با ایمان، خون جگر می خواهد.***دافعه در حد ضرورت، جاذبه در حد اعلای امکان، این از ویژگی های خط امام است.***می سوزیم در آتش عشق آرمان و خدا و می سازیم نظام الهی پر فروغ و پر عدل آینده را.***داشتن اراده نیرومند، به ترتیب بسیار ظریفی نیاز دارد.***ما روی معیارها، اهل سازش و تخفیف نیستیم.***منادیان نظام ارزشی لازم است قبل از دیگران تجسم عینی آن نظام ارزشی باشند.*** از مشکل فرار کردن، ساخته شدن همراه ندارد.*** وای به حال جامعه ای که گروه ممتازش به گروه بی درک تبدیل شود.*** رهروان راه خدا همیشه در رنج هستند، همیشه در جهادند و همیشه باید سختکوش باشند.*** ما آگاهانه در راه خدایی زیستن، همه رنجها را تا آن افق دور به جان خریداریم.*** باید خود را برای یک برخورد دراز مدت با دشمنان لجوج اسلام آماده کنیم.*** قهرمان کسانی هستند که ریشه های عمیق عشق به خدا در دلهایشان چنان پیش رفته که همه چیز را بر کف گرفته اند.*** ما راست قامتان جاودانه تاریخ خواهیم ماند، تنها موقعی سر پا نیستیم که کشته شویم.*** شهادت در راه آرمان الهی، معشوق ماست. آیا شنیده ای عاشقی را از معشوق بترسانند؟*** بهشتی و امثال بهشتی همیشه آماده شهادتند.*** بزرگترین ویژگی چشمگیر جهانی این انقلاب، آزادی است.*** اگر ما اهل ایمان، اخلاص و عمل باشیم، انقلابمان پیروز است، پــیــروز.*** انقلاب ما انقلاب آرمانهاست نه انقلاب تسلیم به واقعیتها.*** یک انقلاب با انقلاب فرهنگی یعنی انقلاب در حاکمیت ارزشها شروع می شود.*** فرهنگ انقلاب یعنی وجودت را فدای سازندگی نوی محیطت کن، بسوز چون شمع و بساز با گرمایت نظام الهی آینده را.*** اگر به بی تفاوتی کشانده شویم یعنی مرگ انقلاب.*** عزیزان امروز و فرداهای بعد، روز حرکتی پر امید، پر شور، کوبنده، توفنده، سازنده و پردازنده است.*** ما به یک تشکیات نیرومند، هماهنگ، خلاق که در آن استعدادها همدیگر را بیابند، نیازمندیم.*** تشکل باید سازنده و کمکی به سیر الی الله برای شرکت کنندگان در این تشکل باشد.*** دشواری راه، ما را دچار دلسردی و دل آزردگی نکند.*** تکلیف یعنی خود را به زحمت انداختن. یعنی از صبح زود تا نیمه شب آرامش نداشتن.*** ما آگاهانه در راه با شرف زیستن، خدایی زیستن، سرافراز زیستن، با خود بودن و از آن خود بودن، همه این رنجها را تا آن افق دور به جان خریده ایم.*** مبادا اشتغال ما، به مبارزه ها، مجاهده ها، به تلاشها، به مسؤولیت ها، خود حجابی شود دربرابر دلهای ما و از این آب حیات باز بمانیم.*** نگذارید ایمان شما به آرمانتان، خدای نکرده پژمرده و ضعیف شود.

التماس دعا.